به نظر می‌رسد که بسیاری از این هسته‌ها مبتنی بر IPهای رده پایین‌تر سری Arm M یا سری A هستند که اپل در حال حاضر به دنبال جایگزینی با RISC-V است. از آنجایی که بسیاری از نرم‌افزارها بر روی پیکربندی اصلی big.LITTLE اجرا می‌شوند، سایر وظایف SoC ثانویه می‌توانند به یک ISA متفاوت مانند RISC-V با کمی تغییر سیستم عامل منتقل شوند. از آنجایی که این هسته‌ها را می‌توان با آدرس‌های IP سفارشی قرار داد، اگر از هسته‌های سفارشی RISC-V استفاده شود، اپل در هزینه‌های مجوز صرفه‌جویی می‌کند. همچنین، توسعه سیستم عامل برای این هسته ها در اندازه یک تیم مهندسی اپل نباید مشکلی ایجاد کند. البته ما هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه چه زمانی این هسته های سفارشی در Apple Silicon ظاهر می شوند، نداریم. حتی در زمان استفاده، هیچ اعلام رسمی انتظار نمی رود زیرا هسته های اصلی توسط Arm ISA تغذیه می شوند و هر چیز دیگری برای کاربر نهایی نامرئی است.
مرجع اخبار سخت افزار کامپیوترایران
به گفته دیلن پاتل از منابع SemiAnalysis، اپل در حال انتقال هسته های تعبیه شده خود از Arm به RISC-V است. در طرح های سیلیکونی اپل، تعداد هسته های بسیار بیشتری نسبت به هسته های اصلی وجود دارد که سیستم عامل و
برنامه های کاربردی کاربر نهایی را تامین می کنند. به عنوان مثال، هسته های تعبیه شده وجود دارد، و وجود دارد
30+ در M1 SoC مسئول انواع بارهای کاری غیر مرتبط با سیستم عامل است. این وظایف معمولاً با عملکردهای دیگری مانند WiFi/BlueTooth، همگام سازی مجدد ThunderBolt، کنترل پد لمسی، تراشه های NAND دارای هسته خاص خود و غیره مرتبط هستند. مناسب کار می کند.
